Φωτό: Νadal
Με κυνηγούν
Με κυνηγούν
τα σπασμένα τηλέφωνα της Γρανάδας
όταν θέλω να σε βρω
κι όλοι οι δρόμοι είναι κατειλημμένοι.
Βυθισμένος στο κοχύλι της φωνής σου
Θα μου άρεσε η θάλασσα από ένα στόμα
κυριευμένο απ' το δικό μου,
να ξέρω ότι είναι ήρεμο από την απόσταση,
ενώ περνούν, αναπνέουν,
υποχωρούν
στο ένστικτο της απουσίας του
οι κήποι.
Σ' αυτούς τίποτα δεν υπάρχει
από τότε που σε απήγαγαν τα καλοκαίρια.
Μόνο εγώ τους κατοικώ
για ν' ανακαλύψω το πρόσωπο
των εραστών που φιλιούνται,
με τα μάτια μου σε ανεργία,
την καρδιά μου χωρίς κυκλοφορία,
την αϋπνία που φυλάνε οι πόλεις του Αυγούστου,
και τ' ασθενοφόρα μυστικά σαν πουλιά.
Luis García Montero
Μετ. Μαριάννα Τζανάκη
