
Στην Madeleine Lemaire
Ποιός εξαιρετικά επιτήδειος κλέφτης έκοψε μες στα περιβόλια
Αυτά τα φωτεινά σταφύλια με τα οποία τα χείλη μου είναι συνεπαρμένα;
Ο ζέφυρος φύσηξε από θάμβος ετούτα τα κεριά
Εκείνος μόνο είναι αρκετά τρυφερός για να μην τα πληγώσει.
Όμως όχι, για τα πινέλα αφήνοντας αδράχτι και μαλλί
Περισσότερα κάνετε και από το Θεό: μια άνοιξη αιώνια,
Και είναι σιμά στα κρίνα και στις αναρριχώμενες τριανταφυλλιές
Που τα χρώματά σας θ' αναζητήσετε Madeleine.
Έχετε την εύθραυστη του εφήμερου ομορφιά,
Και όμως λουλούδια της μιας μέρας δεν θα μαραθείτε,
Λουλούδια ζωντανά και ωστόσο αθάνατα: πασχαλιές,
Γαρίφαλα ή κρίνα που ζωγράφισε η Madeleine Lemaire.
Όμως εσάς, ποιός θα σας ζωγραφίσει, όμορφη κηπουρέ
Που από εκείνη οι άνοιξες μας γεννούν τόσα λουλούδια;
ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΑΙΤΥΜΟΝΑΦίλε, τη φρέζα αναζήτησε ανάμεσα στις βιολέτες.
Δες τα λουλούδια κάλυψαν της βασίλισσας τους το τραπέζι
Και ανακατεύουν, κισσάμπελοι μιγκέ* ή ακόμα λευκοί ερωδιοί,
Τη γλυκιά γοητεία τους στη γοητεία την πιο γλυκιά της Madeleine.
Τίποτα μη φοβάσαι, δεν θα τολμήσουν να σε ψάξουν οι κακοί εκεί
Η οικοδέσποινά μας γενναία είναι όσο είναι και τρυφερή
Έχει αβρότητες για να σε αγαπήσει
Ωστόσο νύχια για να σε υπερασπιστεί.
Εδώ, όπως το κρασί, το πνεύμα είναι τερπνό
Τα λουλούδια που στεφανώνουνε τα μέτωπα, τυλίγουν το τραπέζι
Ένα από αυτά για να 'χε ζωγραφίσει τον κάμπο τους θα έδιναν
Δες, τί ευτυχία! Της Madeleine το χαμόγελο.
Marcel Proust, ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Επιλογή-Μετάφραση: Ελένη Κόλλια
Εκδόσεις ΗΡΙΔΑΝΟΣ
*Το μιγκέ παράγει τσαμπιά από αρωματικά άνθη σε σχήμα καμπανούλας σε λευκό ή απαλό ροζ χρώμα.
Madeleine Lemaire(1845-1928). Γαλλίδα ζωγράφος, διάσημη για τις ακουαρέλες της με λουλούδια. Την αποκαλούσαν «αυτοκράτειρα των Ρόδων» εξαιτίας της μεγάλης αγάπης της για τα λουλούδια. Ο Αλέξανδρος Δουμάς υιός, έλεγε ότι «ήταν αυτή που δημιούργησε τα περισσότερα τριανατάφυλλα μετά το Θεό».
Οι πίνακες όλοι είναι της Madeleine Lemaire