Σχέδια όνειρα και άλλα, μαζεμένα σε μια κούτα από γάλα...ότι κι αν σου πω είναι λίγο τέτοια ώρα...

Το ακούτε εδώ

Σχέδια

Λέω να φύγω για Αθήνα
κι αν αγαπώ περαστικά
έχω στην μπάντα μερικά
για τη βενζίνα

Κορώνα γράμματα δικά της
κι η μόνη που ένιωσα χαρά
ήταν τη πρώτη τη φορά
στην αγκαλιά της

Σχέδια όνειρα και άλλα
μαζεμένα σε μια κούτα από γάλα

Τα χαρτιά σημαδεμένα
η μισή ζωή χαμένη
το λαχείο πάλι έπεσε σ' εμένα
το λαχείο πάλι έπεσε σ' εμένα

Στου σπιτιού την ανηφόρα
κοντοστάθηκα πριν φύγω
ότι κι αν σου πω είναι λίγο
τέτοια ώρα

...ένα όνειρο δε δίνεις κι ειν' η σιωπή σου απάντηση κι έχεις για όποιον σ' αγαπά την άρνηση

Άρνηση

Πότε σήκωσες το βλέμμα
δίχως να 'χει στεναγμό
πότε άλλοθι το ψέμα
μου έδωσες να κρατηθώ

Πώς μπορεί να 'σαι δική μου
ζωή μου, τόσο άδικη
ένα όνειρο δε δίνεις
κι ειν' η σιωπή σου απάντηση
κι έχεις για όποιον σ' αγαπά
την άρνηση

Πότε ξέχασες ν' αφήσεις
πίσω σου κάθε καημό
πότε τράβηξες να σβήσεις
με μια γραμμή το παρελθόν

Πώς μπορεί να 'σαι δική μου
ζωή μου, τόσο άδικη
ένα όνειρο δε δίνεις
κι ειν' η σιωπή σου απάντηση
κι έχεις για όποιον σ' αγαπά
την άρνηση

Μελίνα Κανά
Στίχοι: Σμαρώ Παπαδοπούλου
Μουσική: Θοδωρής Παπαδόπουλος

Κάτω απ' τα δέντρα τα πυκνογερμένα, χορτάρια κι άνθη που τη γη στολίζουν να τα πατήσει την παρακαλούνε.

ΛΑΟΥΡΑ

Έρωτα, ιδές τη νια που μας δοξάζει
κι είν' όλη περηφάνια και καμάρι,
κοίτα τί γλύκα που έχει και τί χάρη
κι είναι σαν λάμψη που ο ουρανός σταλάζει.

Κοίταξε με τί σπάνια τέχνη βάζει
το χρυσάφι και το μαργαριτάρι
και πώς σιγά με ανάλαφρο ποδάρι
περπατεί και πώς στρέφει και κοιτάζει.

Κάτω απ' τα δέντρα τα πυκνογερμένα,
χορτάρια κι άνθη που τη γη στολίζουν
να τα πατήσει την παρακαλούνε.

Φεγγοβολούν τα αιθέρια μαγεμένα,
γιατί εκεί που τα μάτια της θωρούνε
τόση γαλήνη κι ομορφιά χαρίζουν.

Petrarca Francesco
Μετ. Μαρίνος Σιγούρος